Terapia integracji sensorycznej (terapia SI, terapia zaburzeń przetwarzania sensorycznego) jest terapią skierowaną do dzieci z zaburzeniami przetwarzania sygnałów płynących z otoczenia i ma na celu przywrócenie prawidłowej pracy zmysłów w celu płynnego codziennego funkcjonowania.
Kiedy przetwarzanie sygnałów z otoczenia przebiega nieprawidłowo, mózg nie może pełnić swojej najistotniejszej funkcji, czyli integracji wrażeń sensorycznych.
Dziecko z takimi zaburzeniami może mieć trudności z wykorzystaniem informacji sensorycznych do zaplanowania i przeprowadzenia działań.
W odróżnieniu od aktywności sensomotorycznych, czyli ćwiczeń bazujących na różnych bodźcach zmysłowych, np. terapii logopedycznej czy pedagogicznej, terapia SI jest procesem, w trakcie którego podąża się za potrzebami i aktywnością dziecka.
Twórcą terapii SI jest dr A. Jean Ayres. Jej teoria bazuje na neuroplastyczności mózgu, co oznacza, że tkana nerwowa, z której zbudowany jest mózg, ma zdolność do tworzenia nowych połączeń, samonaprawy i uczenia się. Dzięki temu przy odpowiedniej stymulacji układu nerwowego można wypracować nowe reakcje adaptacyjne, czyli nauczyć mózg właściwej reakcji na bodźce.
Terapia SI stosowana jest w przypadkach:
- Zaburzeń związanych z trudnościami w uczeniu się: dysleksja, dysortografia, dysgrafia, dyskalkulia, jeśli występują: zaburzenia percepcji wzrokowej lub słuchowej, zaburzenia orientacji przestrzennej, zaburzenia małej motoryki.
- Alkoholowym zespole płodowym, jeśli występują: nieprawidłowe czucie w jamie ustnej u niemowląt, osłabione lub wzmożone napięcie mięśniowe, nadwrażliwość na dźwięk i światło, nadpobudliwość, krótki czas koncentracji.
- Autyzmu / Zespołu Aspergera, jeśli występują: zaburzenia mowy, słaba modulacja sensoryczna, słaba kontrola posturalna, np. słaba równowaga, słabe planowanie ruchu i organizacja zachowania.
- Zespole Downa, jeśli występują: obniżone napięcie mięśniowe, poszukiwanie wrażeń proprioceptywnych, opóźniony rozwój kontroli posturalnej, trudności z odczuwaniem położenia części swojego ciała, problemy z obniżoną reakcją na bodźce, dyskryminacja dotykowa, opóźnienia w rozwoju funkcji wzrokowych, opóźnienia rozwoju mowy.
- Mózgowym porażeniu nerwowym, jeśli występują: ograniczone ruchy, słabe reakcje posturalne, nieprawidłowe ruchy, niedostateczny rozwój schematu ciała, słabe planowanie ruchu, zaburzenia modulacji.
- ADHD, jeśli występują: niemożność skupienia uwagi, nadmierna aktywność, ruchliwość, brak kontroli swoich emocji.
